Łączenie materiałów technikami spawalniczymi wykonuje się wieloma metodami. Są one dobierane w zależności od rodzaju łączonego materiału, a także warunków pracy. Spawanie elektronowe to jedna z najnowocześniejszych technik łączenia materiałów, która zdobywa uznanie w wielu dziedzinach przemysłu. Na czym polega i w czym tkwi jej fenomen?
Spawanie elektronowe – charakterystyka
Proces spawania elektronowego to metoda wykorzystująca wiązkę elektronów do podgrzewania krawędzi materiału. Wiązka o dużej gęstości mocy wyrzucana jest za pomocą działa elektronowego i kierowana bardzo precyzyjnie w wybrane miejsce. Energia nagrzewa krawędzie materiału i topi go, tworząc trwałą spoinę. Praca odbywa się w środowisku próżni, co wpływa na jeszcze większą prędkość poruszania elektronów.
Spawanie elektronowe pozostawia wąskie i estetyczne spoiny. Tą techniką można przetopić materiał na dużej głębokości, przy jednoczesnym zachowaniu niewielkiej strefy oddziaływania termicznego. Jednocześnie istnieje wiele możliwości regulacji głębokości przetopienia, intensywności wiązki, a także jej wymiarów. Spawarkami elektronowymi można też łączyć materiały o różnych gęstościach i składzie chemicznym, co było dotychczas niemożliwe. Spawanie elektronowe wykorzystywane jest choćby do spawania wolframu i łączenia go miedzią.
Zakres zastosowania dla spawania elektronowego
Spawanie elektronowe to proces stosowany przede wszystkim w zakładach produkcyjnych, które wymagają zastosowania połączeń o najwyższej precyzji. Mogą być wykorzystywane przy łączeniu elementów o nietypowych kształtach i licznych szczegółach. Maszyny spawalnicze sprawdzają się przy łączeniu tulei i rur, w których spawanie od środka standardowymi metodami jest niemożliwe. Głębokie przetopienie materiału pozwala na stworzenie jednolitej spoiny na całej grubości ścianki. Komory do spawania elektronowego przydają się także przy naprawach zbiorników, wałów i im podobnych.
Spawanie elektronowe wciąż uznawane jest za stosunkowo kosztowne, co wynika z ceny maszyn. Koszt samego wykonania spoiny jest niski, a precyzja łączenia nieporównywalna z tradycyjnymi technikami spawalniczymi. Pozwala to wysnuć podejrzenie, że przyszłość stoi otworem przed tą techniką spawania.
