Zespolenia materiałów za pomocą stopienia ich w wysokiej temperaturze można dokonać wieloma technikami. Część z nich wymaga zastosowania szczególnych akcesoriów. Spawanie drutem proszkowym to metoda polegająca na stopieniu specjalnych elektrod. Z zastosowania takich akcesoriów wynikają konkretne cechy procesu, a także samej spoiny.
Na czym polega spawanie drutem proszkowym?
Do spawania łukiem elektrycznym potrzebna jest elektroda o odpowiednich właściwościach. Jej zadaniem jest wywołanie i utrzymanie łuku elektrycznego, a w wielu przypadkach także tworzy się z niej dodatkowe spoiwo. Spawanie drutem proszkowym to metoda wykorzystująca szczególny rodzaj drutu spawalniczego. Wykonuje się go z proszku w osłonie metalowej taśmy. Metoda ta na świecie znana jest jako spawanie drutem rdzeniowym lub FCAW (Flux-Cored Arc Welding).
W czasie spawania łuk elektryczny wywołuje osłona metalowa. Pod wpływem wysokiej temperatury osłona topi się i częściowemu stopieniu ulega także proszek zamknięty wewnątrz. Dzięki temu powstaje dodatkowy gaz osłonowy, a na powierzchni jeziorka spawalniczego tworzy się warstwa żużlu. Metoda spawania drutem proszkowym wykorzystywana jest głównie do łączenia elementów stalowych i w pozycji podolnej. To sprawia, że znajduje zastosowanie w pracach warsztatowych, a także w spawaniu przemysłowym na specjalnie do tego przygotowanych stanowiskach.
Spawanie drutem proszkowym w porównaniu do innych technik?
Metoda spawania drutem proszkowym bezpośrednio pochodzi od spawania elektrodą w otulinie. Ta technika nie wymaga jednak tak częstej wymiany elektrody, dlatego jest bardziej wydajna. Wykorzystuje właściwości łuku elektrycznego w osłonie gazowej i drut może być podawany automatycznie, dlatego widać podobieństwa do metod MIG i MAG. Do spawania FCAV wykorzystuje się migomaty. Tu jednak nie ma konieczności stosowania gazów osłonowych, jeśli spoina układana będzie na mniej wymagających elementach.
Wady i zalety spawania drutem proszkowym
Spawanie drutem proszkowym jest cenione przez spawaczy za możliwość pracy bez dodatku gazu osłonowego. Nie wymaga też częstej zmiany elektrody, a niewielką ilość żużlu łatwo można usunąć z powierzchni spoiny. Sama technika jest też stosunkowo łatwa i nie wymaga od spawacza szczególnych umiejętności.
Po stronie wad spawania drutem proszkowym znajduje się przede wszystkim wysoki koszt elektrod w porównaniu ze stosowanymi w technice MIG i MAG. W czasie pracy wytwarza się też wiele dodatkowych gazów, dlatego pomieszczenie musi mieć bardzo dobrą wentylację. Do układania spoiny potrzebna jest odpowiednia spawarka MIG/MAG, w której istnieje możliwość zmiany biegunów na elektrodzie.
Spawanie drutem proszkowym to metoda mało popularna, jednak dająca wiele możliwości. Jest uniwersalna, można zastosować ją przy łączeniu dowolnych materiałów, a nawet bez konieczności stosowania dodatkowych gazów osłonowych. Dlatego warto rozważyć zakup odpowiedniego drutu do prac prowadzonych w warsztatach.
